
سکته مغزی | CVA
حادثه عروقی مغزی
cva | cerebro vascular accident
یاسکته شایع ترین و ناتوان کننده ترین بیماری نورولوژیک در بالغین است که یک مشکل بزرگ در طب توانبخشی است .
سکته باعث محدودیت در مشارکت فرد در فعالیت های روزمره و ایفای نقش در اجتماع می گردد .
تعریف : سکته اصولا بیماری عروق مغزی است که در آن اختلال اکسیژن رسانی به سلول های مغزی منجر به مرگ آنها می شود .
عوامل تعیین کننده شدت سکته
شدت سکته به عوامل زیر بستگی دارد :
۱.علت سکته
۲.موضع سکته
۳.مقدار بافت مغزی
۴.وضعیت سلامتی بیمار قبل از سکته
۵. تعداد و نوع عوارضی که بعد از سکته رخ داده .
پیشگیری از سکته
گرچه درمان پزشکی بیماران بعد از CVA (حمله مغزی) پیشرفت کرده است ولی توجه به پیشگیری باید بیشتر شود .
افراد می توانند خطر سکته را با تشخیص عوامل خطر کاهش دهند .
عوامل خطر اولیه قابل پیشگیری برای توسعه CVA عبارتند از پرفشاری خون و بیماری قلبی.
پرفشاری خون خطر سکته را ۴ تا ۶ برابر افزایش می دهد .
سایر عوامل خطر عبارتند از هیپرلیپیدی ، سیگار ، سابقه CVA یا TIV جنسیت (مردان بیشتر در معرض ابتلا به سکته هستند)
سابقه فامیلی، مصرف الکل ، عدم فعالیت فیزیکی ، چاقی ، استفاده از قرص های ضد حاملگی و سن .
خطر سکته با هر دهه بعد از سن ۵۵ سالگی ، دو برابر می شود .
بسیاری از عوامل خطر به صورت مستقیم به نحوه زندگی افراد مربوط بوده و بالقوه قابل پیشگیری یا اصلاح هستند .
فیزیوتراپی در درمان بسیاری از ناتوانی ها و بی حرکتی های بعد از سکته مغزی موثر است