حادثه عروقی مغزی

cva | cerebro vascular accident

 یاسکته شایع ترین و ناتوان کننده ترین بیماری نورولوژیک در بالغین است که یک مشکل بزرگ در طب توانبخشی است . 

سکته باعث محدودیت در مشارکت فرد در فعالیت های روزمره و ایفای نقش در اجتماع می گردد .

تعریف : سکته اصولا بیماری عروق مغزی است که در آن اختلال اکسیژن رسانی به سلول های مغزی منجر به مرگ آنها می شود .

عوامل تعیین کننده شدت سکته

شدت سکته به عوامل زیر بستگی دارد :

۱.علت سکته

 ۲.موضع سکته

 ۳.مقدار بافت مغزی

۴.وضعیت سلامتی بیمار قبل از سکته

۵. تعداد و نوع عوارضی که بعد از سکته رخ داده .

پیشگیری از سکته

گرچه درمان پزشکی بیماران بعد از CVA (حمله مغزی) پیشرفت کرده است ولی توجه به پیشگیری باید بیشتر شود .

افراد می توانند خطر سکته را با تشخیص عوامل خطر کاهش دهند .

عوامل خطر اولیه قابل پیشگیری برای توسعه CVA عبارتند از پرفشاری خون و بیماری قلبی.

پرفشاری خون خطر سکته را ۴ تا ۶ برابر افزایش می دهد .

سایر عوامل خطر عبارتند از هیپرلیپیدی ، سیگار ، سابقه CVA یا TIV جنسیت (مردان بیشتر در معرض ابتلا به سکته هستند) 

سابقه فامیلی، مصرف الکل ، عدم فعالیت فیزیکی ، چاقی ، استفاده از قرص های ضد حاملگی و سن .

خطر سکته با هر دهه بعد از سن ۵۵ سالگی ، دو برابر می شود . 

بسیاری از عوامل خطر به صورت مستقیم به نحوه زندگی افراد مربوط بوده و بالقوه قابل پیشگیری یا اصلاح هستند .

فیزیوتراپی در درمان بسیاری از ناتوانی ها و بی حرکتی های بعد از سکته مغزی موثر است