حادثه عروقی مغزی

CVA | Cerebro Vascular Accident

 سکته شایع ترین و ناتوان کننده ترین بیماری نورولوژیک در بالغین است که یک مشکل بزرگ در طب توانبخشی است. 

سکته باعث محدودیت در مشارکت فرد در فعالیت های روزمره و ایفای نقش در اجتماع می گردد.

تعریف : سکته اصولا بیماری عروق مغزی است که در آن اختلال اکسیژن رسانی به سلول های مغزی منجر به مرگ آنها می شود.

عوامل تعیین کننده شدت سکته

شدت سکته به عوامل زیر بستگی دارد :

۱.علت سکته

 ۲.موضع سکته

 ۳.مقدار بافت مغزی

۴.وضعیت سلامتی بیمار قبل از سکته

۵. تعداد و نوع عوارضی که بعد از سکته رخ داده

پیشگیری از سکته

گرچه درمان پزشکی بیماران بعد از CVA (حمله مغزی) پیشرفت کرده است ولی توجه به پیشگیری باید بیشتر شود.

افراد می توانند خطر سکته را با تشخیص عوامل خطر کاهش دهند.

عوامل خطر اولیه قابل پیشگیری برای توسعه CVA عبارتند از پرفشاری خون و بیماری قلبی.

پرفشاری خون خطر سکته را ۴ تا ۶ برابر افزایش می دهد.

سایر عوامل خطر عبارتند از هیپرلیپیدی ، سیگار ، سابقه CVA یا TIV جنسیت (مردان بیشتر در معرض ابتلا به سکته هستند) 

سابقه فامیلی ، مصرف الکل ، عدم فعالیت فیزیکی ، چاقی ، استفاده از قرص های ضد حاملگی و سن.

خطر سکته با هر دهه بعد از سن ۵۵ سالگی ، دو برابر می شود. 

بسیاری از عوامل خطر به صورت مستقیم به نحوه زندگی افراد مربوط بوده و بالقوه قابل پیشگیری یا اصلاح هستند.

فیزیوتراپی در درمان بسیاری از ناتوانی ها و بی حرکتی های بعد از سکته مغزی موثر است.