فیزیوتراپیست کیست و چه می کند؟

• یک فیزیوتراپیست خوب در ابتدا ، انگیزه درمان یا روحیه و احساس درمانگری دارد و دردمند است چون :

این رشته درمانی یکی از زیباترین نعمات الهی است که در قالب فرصت شغلی قابل احترام و پر سعادت در حوزه سلامت و توانبخشی به تلاشگران این نوع از خدمات درمانی دشوار و سنگین ، هدیه داده شده و در صورتیکه حس درمانگری در درمانگر وجود نداشته باشد ، بیشتر از هر چیزی گمان کسب و کار را در فکر و ذکر عموم مردم تقویت کرده و قطعاً نتایج خوبی در زندگی و آینده شغلی اش نخواهد داشت. پس در صورتیکه می خواهید به این رشته پرشکوه وارد شوید ، ابتدا باید درد دیگران را درک کرده و عشق به درمان را در خود جستجو نموده و تقویت کنید.

• یک فیزیوتراپیست خوب توانایی بدنی عالی دارد چون :

فیزیوتراپی یکی از مشاغل بسیار تحرک دار ، سنگین و تمام فیزیکی است و فیزیوتراپیست ها اغلب ساعات کار بر روی پاهای خود می باشند و حتی در درمان بسیاری از بیماری ها خصوصاً توانبخشی بعد از جراحی ها و توانبخشی معلولین ، ممکن است مجبور باشند کل یا قسمتی از وزن بیماران که در گاهی موارد از وزن خودشان بیشتر باشد را برای ۶ ساعت یا بیشتر تحمل نمایند.

• یک فیزیوتراپیست خوب دانش بروز و مطالعه خارج از تحصیل دارد چون :

درمانجویان مختلف با بیماری های یکسان ممکن است پاسخ های متعدد و مختلف از لحاظ کمی و کیفی به درمان استاندارد بیماری نشان دهند ، لذا تجربه در این لحظه حرف اول را می زند. در صورتیکه فیزیوتراپیست تعهد لازم در خصوص درمان داشته باشد ، همواره خود را برای آزمون های دشوار آماده نگاه داشته و از دانش پیشرفته ، روش ها و فنون نوین در ارتباط با موضوعات پیچیده بهره می جوید.

• یک فیزیوتراپیست خوب انگیزه و توانایی ارتباطی بسیار بالایی دارد چون :

با عنایت به این نکته که اکثر کاندیداهای بیماری ها و اختلالات قابل درمان با فیزیوتراپی ، افرادی با دردهای زیاد یا جراحی شده ، افراد سالخورده و افرادی دارای معلولیت یک یا چندین ارگان از اعضای بدن می باشند که طاقت ، حوصله و توان کمتری نسبت به اطرافیان خود دارند یا مایوس ، سرگردان و کلافه از معلولیت خود به دنبال رهایی از اختلال زندگی خود ، بنا به مصلحت یا دستور پزشک معالج خود ، به فیزیوتراپی که اصطلاحاً آخرین نقطه معالجه و بهبود درد یا آخر خط توانبخشی و بازگشت به زندگی طبیعی است مراجعه می کنند و اصولاً نوع و نحوه حرفه ای برخورد و رویکرد درمانگران با بیمار و بیماری اش در این مقطع نقش بسیار مهمی در ایجاد تلاش مضاعف و احقاق توان گیری از بیمار جهت رفع اختلال و درمان بیماری اش خواهد داشت.

• یک فیزیوتراپیست خوب صدایی رسا و پر انرژی دارد چون :

باید به بیمار یا مراجع کننده دریافت توانبخشی ، احساس سرزندگی و نشاط بخشد تا تمام انرژی بیمار را در یک نقطه متمرکز و کار درمان را به بهترین نحو به جلو هدایت کند. کاملاً شبیه به یک مربی ورزش که گهگاه با صدایی رسا و بسیار بلند بازیکنان خود را هدایت و انرژی را در آنان تقویت می کند.

• یک فیزیوتراپیست خوب بسیار صبور است چون :

تعداد جلسات درمانی در این رسته درمانی بسیار زیاد و طولانی مدت است و این امکان وجود دارد که ده ها جلسه به طول بیانجامد. در برخی موارد در حوزه توانبخشی این تلاش صرفاً برای پایدار نگه داشتن وضعیت فعلی درمانجو یا مراجعه کننده است و بهبودی حاصل نخواهد شد ، لذا در طول این مدت همکاری با درمانجو باید با انواع و اقسام عدم همکاری ، کمبود انرژی ، بد خلقی ، آه و ناله و داد از سر درد ، دست و پنجه نرم کرده و با اتمام کار این بیمار با انرژی سرشار به سراغ بیمار بعدی برود و این خود صبر و طاقت بسیاری در درمانگران این حوزه می طلبد.

• یک فیزیوتراپیست خوب بسیار جسور و جنگجوست چون :

این امکان دارد که بیماری و اختلال یک فرد به درمان های استاندارد هیچ واکنش به سمت بهبود از خود نشان نداده و حتی روش های متعدد درمان نیز بدون پاسخ مانده و در برخی موارد اختلال و درد فرد بیشتر شود. فیزیوتراپیست خوب کوتاه نمی آید و با فرمول جدید ، روش های ابتکاری و ایجاد رویه های جدید درمانی به جنگ با بیماری رفته و با التیام کامل بیمار آرامش می یابد.

• یک فیزیوتراپیست خوب تیزبین است و توانایی ذهنی بسیار بالایی دارد چون :

چون باید کوچکترین و ریزترین اختلال یا عدم کارکرد درست را در جلسات ارزیابی درمانجو رویت کرده و در هر جلسه روند بهبود را زیر نظر بگیرد. برخی درمانجویان خصوصاً آنانی که بعد از شکستگی ، سکته یا جهت فیزیوتراپی تکمیلی بعد از اعمال جراحی مراجعه می کنند دارای یک زمان طلایی جهت پیشبرد درمان خود هستند که در صورتیکه این زمان را به هر علتی از دست بدهند روند درمان آنان طولانی و نتایج درمان ایشان کند و طاقت فرسا خواهد شد لذا در برخی درمانجویان کم کاری و عدم همکاری به واسطه ترس از بازگشت درد و اختلال دیده می شود که فیزیوتراپیست باید این مشکل را تیزبینانه شناسایی و با روشهای خاص آن را مدیریت کند پس در برخی موارد مجبور است روی ترس بیمار سرپوش گذاشته و بر رفتار ایشان مسلط گردد.